Ο ψηφιακός μετασχηματισμός και οι αλλαγές στα μοντέλα εργασίας έχουν αλλάξει δραστικά την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Οι εργαζόμενοι πρέπει να εργάζονται εξ αποστάσεως και να έχουν πρόσβαση σε δεδομένα εκτός του εταιρικού δικτύου. Τα ίδια δεδομένα κοινοποιούνται επίσης σε εξωτερικούς συνεργάτες όπως συνεργάτες και προμηθευτές.
Η διαδικασία μεταφοράς δεδομένων από ένα μοντέλο εσωτερικής εγκατάστασης σε ένα υβριδικό περιβάλλον είναι συχνά ένα επικερδές δόλωμα για τους εισβολείς για να εκμεταλλευτούν και να διακυβεύσουν ολόκληρη την ασφάλεια του δικτύου.
Σήμερα, οι οργανισμοί χρειάζονται ένα μοντέλο ασφάλειας που να μπορεί να προσαρμοστεί στην πολυπλοκότητα των περιβαλλόντων εργασίας μετά την πανδημία και του απομακρυσμένου εργατικού δυναμικού. Αυτή η νέα προσέγγιση πρέπει να μπορεί να προστατεύει συσκευές, εφαρμογές και δεδομένα ανεξάρτητα από την τοποθεσία τους. Αυτό είναι δυνατό με την υιοθέτηση ενός μοντέλου ασφαλείας Zero-Trust.
Λοιπόν, ποιο είναι το μοντέλο ασφαλείας Zero-Trust; Ας μάθουμε με το Quantrimang.com μέσα από το παρακάτω άρθρο!.
Τι είναι το μοντέλο ασφαλείας Zero-Trust;
Το παραδοσιακό μοντέλο ασφάλειας δικτύου εμπιστεύεται οποιονδήποτε χρήστη και συσκευή εντός του δικτύου. Το εγγενές πρόβλημα με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι από τη στιγμή που οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου αποκτήσουν πρόσβαση στο δίκτυο, μπορούν να κινούνται ελεύθερα μέσω εσωτερικών συστημάτων χωρίς μεγάλη αντίσταση.
Από την άλλη πλευρά, η αρχιτεκτονική ασφαλείας Zero-Trust βλέπει τους πάντες και τα πάντα ως εχθρικά. Ο όρος «Zero-Trust» επινοήθηκε για πρώτη φορά το 2010 από τον John Kindervag - αναλυτή της Forrester Research - και βασίζεται στη βασική αρχή του να μην εμπιστεύεσαι ποτέ κανέναν και να επαληθεύεις πάντα τα πάντα.
Το μοντέλο Zero-Trust απαιτεί αυστηρή επαλήθευση ταυτότητας όλων των χρηστών και συσκευών πριν τους παραχωρηθεί πρόσβαση σε πόρους, ανεξάρτητα από το εάν είναι εντός ή εκτός δικτύου.
Αρχές του πλαισίου Zero-Trust

Το Zero-Trust είναι μια στρατηγική με την οποία οι διαχειριστές δικτύου μπορούν να δημιουργήσουν ένα οικοσύστημα ασφαλείας
Το μοντέλο ασφαλείας Zero-Trust δεν είναι μια ενιαία τεχνολογία ή λύση. Αντίθετα, αυτή είναι μια στρατηγική με την οποία οι διαχειριστές δικτύου μπορούν να δημιουργήσουν ένα οικοσύστημα ασφαλείας. Ακολουθούν ορισμένες αρχές της αρχιτεκτονικής ασφάλειας Zero-Trust.
1. Συνεχής επαλήθευση
Το μοντέλο Zero-Trust υποθέτει ότι υπάρχουν φορείς επίθεσης τόσο εντός όσο και εκτός του δικτύου. Ως εκ τούτου, κανένας χρήστης ή συσκευή δεν θα πρέπει να είναι αυτόματα αξιόπιστος και να του παρέχεται πρόσβαση σε ευαίσθητα δεδομένα και εφαρμογές. Αυτό το μοντέλο επαληθεύει συνεχώς την ταυτότητα, τα προνόμια και την ασφάλεια των χρηστών και των συσκευών. Καθώς τα επίπεδα κινδύνου αλλάζουν, ο λανθάνοντας χρόνος σύνδεσης αναγκάζει τους χρήστες και τις συσκευές να επαληθεύσουν εκ νέου την ταυτότητά τους.
2. Μικροτμηματοποίηση
Η μικροτμηματοποίηση είναι η πρακτική της διαίρεσης των περιμέτρων ασφαλείας σε μικρότερα τμήματα ή περιοχές. Αυτό βοηθά στη διατήρηση χωριστής πρόσβασης σε ξεχωριστά μέρη του δικτύου. Για παράδειγμα, ένας χρήστης ή πρόγραμμα με πρόσβαση σε μια ζώνη δεν θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε άλλη ζώνη χωρίς την κατάλληλη εξουσιοδότηση.
Η μικροτμηματοποίηση βοηθά στον περιορισμό της κίνησης των εισβολέων μόλις αποκτήσουν πρόσβαση στο δίκτυο. Αυτό μειώνει σημαντικά τη δύναμη της επίθεσης επειδή κάθε τμήμα του δικτύου απαιτεί ξεχωριστή εξουσιοδότηση.
3. Αρχή του ελάχιστου προνομίου
Η αρχή του ελάχιστου προνομίου βασίζεται στην παροχή στους χρήστες αρκετή πρόσβαση που είναι απαραίτητη για μια περίπτωση χρήσης ή λειτουργία. Αυτό σημαίνει ότι ένας συγκεκριμένος λογαριασμός χρήστη ή συσκευή θα έχει πρόσβαση μόνο για μία περίπτωση χρήσης και για τίποτα άλλο.
Οι διαχειριστές δικτύου πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν παραχωρούν πρόσβαση σε χρήστες ή εφαρμογές και να θυμούνται να ανακαλούν αυτά τα προνόμια όταν δεν απαιτείται πλέον πρόσβαση.
Μια πολιτική πρόσβασης ελάχιστων προνομίων ελαχιστοποιεί την έκθεση των χρηστών σε ευαίσθητα μέρη του δικτύου, μειώνοντας έτσι τις επιπτώσεις από επιθέσεις.
4. Ασφάλεια τελικού σημείου
Εκτός από την πρόσβαση ελάχιστων προνομίων, το μοντέλο Zero-Trust λαμβάνει επίσης μέτρα για την προστασία των συσκευών τελικού χρήστη από κινδύνους ασφαλείας. Όλες οι συσκευές τελικού σημείου παρακολουθούνται συνεχώς για κακόβουλη δραστηριότητα, κακόβουλο λογισμικό ή αιτήματα πρόσβασης στο δίκτυο που ξεκινούν από ένα παραβιασμένο τελικό σημείο.
Οφέλη από την εφαρμογή ενός μοντέλου ασφάλειας Zero-Trust

Το Zero-Trust επιλύει μια σειρά προβλημάτων που παρουσιάζονται συχνά με τα παραδοσιακά μοντέλα ασφαλείας
Το Zero-Trust επιλύει μια σειρά προβλημάτων που παρουσιάζονται συχνά με τα παραδοσιακά μοντέλα ασφαλείας. Μερικά από τα οφέλη αυτού του πλαισίου για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο περιλαμβάνουν:
1. Προστασία από εσωτερικές και εξωτερικές απειλές
Η Zero-Trust αντιμετωπίζει όλους τους χρήστες και τα μηχανήματα ως εχθρικά. Εντοπίζει απειλές που προέρχονται από έξω από το δίκτυο καθώς και εσωτερικές απειλές που είναι δύσκολο να εντοπιστούν.
2. Μειώστε τον κίνδυνο φιλτραρίσματος δεδομένων
Χάρη στην τμηματοποίηση δικτύου, η πρόσβαση σε διαφορετικές ζώνες δικτύου ελέγχεται αυστηρά σε ένα μοντέλο Zero-Trust. Αυτό ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο απομάκρυνσης ευαίσθητων πληροφοριών από τον οργανισμό.
3. Εξασφαλίστε την ασφάλεια του απομακρυσμένου εργατικού δυναμικού σας
Η ταχεία στροφή σε εφαρμογές cloud έχει ανοίξει το δρόμο για απομακρυσμένα περιβάλλοντα εργασίας. Οι εργαζόμενοι μπορούν να συνεργάζονται και να έχουν πρόσβαση σε πόρους δικτύου από οπουδήποτε χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε συσκευή. Οι λύσεις ασφάλειας endpoint συμβάλλουν στη διατήρηση της ασφάλειας ενός τέτοιου κατανεμημένου εργατικού δυναμικού.
4. Μια καλή επένδυση για την αποφυγή απώλειας δεδομένων
Λαμβάνοντας υπόψη πόσο δαπανηρές μπορεί να είναι οι παραβιάσεις δεδομένων, η εφαρμογή μιας προσέγγισης ασφάλειας Zero-Trust θα πρέπει να θεωρείται μια μεγάλη επένδυση για την καταπολέμηση των επιθέσεων στον κυβερνοχώρο. Οποιαδήποτε χρήματα δαπανώνται για την αποτροπή απώλειας δεδομένων και κλοπής είναι χρήματα που δαπανώνται καλά.